Historia Polmosu Łańcut.

Fabryka Wódek "Polmos Łańcut " S.A. jest obok Browaru najstarszą fabryką w Łańcucie. Jej nieprzerwana działalność to okres ponad 200 lat - okres wielu przeobrażeń, zmian w profilu produkcji, postępu w wyposażeniu technicznym oraz korzystnych przemian w warunkach pracy załogi. Skalę tych przeobrażeń obrazuje porównanie technologii produkcji i warunków pracy w okresie manufaktury w I połowie XIX wieku z obecnym, w pełni zautomatyzowanym i kontrolowanym jedynie przez ludzi procesie technologicznym.

Historia branży wyrobów alkoholowych, jak i współczesna jej organizacja w gospodarce rynkowej, określają jej specyfikę, której produkcja ze względów społecznych wymagała niegdyś ingerencji państwa, a w chwili obecnej jest uzależniona tylko i wyłącznie przez popyt.

Na przełomie XVIII/XIX wieku na terenie Galicji szybko rozwijało się gorzelnictwo. W tym czasie Łańcut należał do rozległej majętności rodziny Lubomirskich. Początki działalności gorzelni w Łańcucie sięgają roku 1764. W dokumentach odnalezionych
w Archiwum Potockich z Łańcuta znajduje się księga zawierająca sumaryczny wykaz przychodów i rozchodów dóbr łańcuckich,
w tym wzmianka o funkcjonowaniu gorzelni Lubomirskich w Łańcucie z 1764r.
Drogą spadku w 1816 r. Łańcut  przeszedł w ręce Potockich, którzy zastosowali bardziej nowoczesny system gospodarowania, a hrabia Alfred Potocki zadecydował, że z jego fabryki będą wychodzić najlepsze wódki, nie tylko w regionie, ale i w całej Europie.

Już w 1857 r. łańcucka likiernia uzyskała od rządu konses na swoją działalność 30 września tego właśnie roku wpisano ją
do rejestrów Izby Handlowej w Krakowie - to urzędowe zatwierdzenie istniejącej fabryki było ostatnim ważnym wydarzeniem
w jej dziejach z czasów I ordynata. Alfred Potocki zmarł w grudniu 1862 r., a kolejnym właścicielem został jego jedyny syn Alfred Józef.

Pragnąc poprawić spadające zyski ordynat poprosił specjalistę handlu i przemysłu gorzelniczego G. Rosenzweiga, by udzielił fachowej porady. Jego ocena brzmiała: "wyroby łańcuckiej fabryki, które co do jakości nie tylko są lepsze jak wszystkie podobne wyroby krajowe, także śmiało wytrzymać mogą konkurencję lepszych wyrobów zagranicznych, są w kraju mało znane a za granicą wcale nie rozpowszechnione". Tak więc podjęto decyzję o zdobyciu szerszej klienteli i ekspansji firmy na coraz bardziej konkurencyjnym rynku.

W 1889 r. Alfred Józef zmarł, pozostawiając ordynację starszemu synowi - Romanowi, który wykazał ogromne zainteresowanie sprawami gospodarczymi, i jak powiadano, nie brakowało mu sprytu w administrowaniu.

Pod koniec XIX wieku firma miała ustaloną już sławę i klienci woleli jej wyroby od innych. Wynikiem aktywnych działań reklamowych był wzrost sprzedaży i produkcji, co doprowadziło z kolei do rozbudowy zakładu. Uruchomienie nowego, rozbudowanego zakładu zbiegło się z wybuchem I Wojny Światowej oraz śmiercią Romana Potockiego, ordynację przejął jego syn Alfred.

Lata wojenne i i międzywojenne to próby wyjścia z kryzysu. Łańcucka fabryka potrafiła, mimo przeciwności, utrzymać się wśród najlepszych w kraju. Świadczy o tym jej dalsza rozbudowa i unowocześnienie urządzeń. Okres wojenny w dziejach fabryki doprowadził do spalenia i zniszczenia ogromnej części maszyn i urządzeń, pozostała jednak ziemia, na które stała fabryka , mury dawnych jej zabudowań, no i przede wszystkim ludzie. Właśnie dzięki nim zakład mógł się odrodzić na nowo i przetrwać trudne czasy powojenne aż do chwili obecnej, wciąż udoskonalając i rozszerzając proces produkcji.

Łańcucka fabryka by osiągnąć obecny poziom technologiczny musiała przejść wiele zmian i przekształceń. Ważną dla zakładu datą był 1 lipca 1991 roku, kiedy to nastąpiło usamodzielnienie się dotychczasowych zakładów istniejących w ramach PPS "Polmos" i utworzenie (decyzją Ministra Rolnictwa) dwudziestu czterech samodzielnych przedsiębiorstw, w tym Fabryki Wódek "Polmos" w Łańcucie.

Następna taka data to 1 listopad 1998 rok, kiedy to fabryka w wyniku komercjalizacji przedsiębiorstw państwowych rozpoczęła działalność jako spółka akcyjna o nazwie Fabryka Wódek "POLMOS ŁAŃCUT" Spółka Akcyjna.

Obecnie Fabryka produkuje i oferuje klientom szeroką gamę wyrobów spirytusowych, z których wymienić należy: Białą Damę, Polonaise'a, Łańcut Wódkę, Likiery i Rosolisy. Wyroby Fabryki produkowane są w oparciu o spirytus o znakomitych walorach smakowych oraz w oparciu o wodę czerpaną ze studni głębinowych położonych w strefie ochronnej, oddalonej od zabudowań. Woda ta, poddawana jest procesom ulepszania w nowoczesnej stacji uzdatniania i uzyskuje najwyższe parametry jakościowe. Warto dodać, że receptury Potockich nie poszły w zapomnienie. Fabryka kontynuuje tradycje gorzelniane i jako jedyna fabryka wódek w Polsce wytwarza Rosolisy. Proces produkcji w POLMOSIE ŁAŃCUT podlega rygorom Systemu Zarządzania Jakością, zgodnego z normą ISO 9001: 2000. Wyroby Fabryki zdobywały złote medale na Międzynarodowych Targach "POLAGRA"
w Poznaniu. W roku 2002 Fabryka została laureatem tytułu "Wybitny Polski Eksporter".

W 2004r., w wyniku przekształceń własnościowych, POLMOS ŁAŃCUT wszedł do Grupy SOBIESKI - lidera na rynku polskim
w zakresie dystrybucji napojów alkoholowych. Korzystając z potencjału Grupy, Fabryka dalej może się rozwijać.
Wszystkich, którzy chcieliby dowiedzieć się czegoś więcej o procesie produkcji wódek, poczuć atmosferę dawnej fabryki
i skosztować znakomitych wyrobów POLMOSU ŁAŃCUT, zapraszamy do zwiedzenia Muzeum Gorzelnictwa w Łańcucie,
obiektu unikatowego w skali międzynarodowej.